დღეს ისეთი უცნაური ამინდი იყო გარეთ გასვლას მაინც არ ქონდა აზრი. და მეც სახლში ვიჯექი (მიუხედავად იმისა რომ საშინლად ვერ ვიტან სახლში ჯდომას სულ ჭამა მინდება :D) თან იქეთ კვირიდან კოლოქვიუმებიც მეწყება სამეცადინოც მაქვს(ერთადერთი მიზეზი რატომაც ვამბობ ხოლმე სახლიდან გასვლაზე უარს) და თან ცოტა არ იყოს ვნერვიულობ (სტიპენდიანტი ვარ ასე კი არ არის ჩემი საქმე და რა იმედებს ამყარებენ ამ სტიპენდიაზე რომ იცოდეს სააკაშვილმა გაახუთმაგებდა ნამდვილად (მეტყობა რო მესმის ხუმრობა ხოო :d) . აბა ჩემმა დამ ჩექმები მინდაო, კიდე ტელეფონი მაქ შესაკათებელიო, ბaბუჩიკას ჩუსტები უნდოდა, ხო მეგობრებს ხინკალი (სულ თვითონ მპატიჟებენ და დასაფიცრად მაინც ) და მეთქი ჩემთვის "კურტკას" მაინც ვიყიდიიი, მაგრამ ეგ იქეთა სემესტრში გადავა აშკარად ) .
აი ასეთი სწავლას (თუ ქულებს) მოწყურებული დავდივარ ყველა დღე (შაბათის ჩათვლითდა კვირის გამოკლებით) დიდი ივანე ჯავახიშვილის "დიაღაც" დიდ და მაღალ მე–10 კორპუსში და ვემზადები მომავალი ბრძოლისთვის(ძალიან გადაჭარბებული ნათქვამია აშკარად, მაგრამ კონტექსტს უხდება) .
ჩემი და კიდევ დაახლოებით 3999(მთლად ჩემ გამოთვლებს ნუ ენდობით) ადამიანის ტკივილია მაღლივი (აუუუუ ახლა ის სიმღერა გამახსენდა:
–"მაააღლივი ჩემი ტკივილიიიი,
მაააღლივი ჩემი დარდიააა,
მაღლივი ლექტორის კიიივილი,
მაააღლივი ჩვენით ანთიააააა"
-მაგარია უნდა მოუსმინოთ და შეიგრძნოთ რამხელა სიყვარული და სითბოა თითოეულ სიტყვაში ჩაქსოვილი :D) ხოდა სწორედ ამ "ბრძოლის" პირველი შეტევა– კოლოქვიუმი მაქვს ბლოგის შექმნაზე( არ გეგონოთ ყველა საგანი ესეთი საყვარელია თავის ლექტორთან ერთად).
და თავიდან ამ მიზეზის გამო ცოტა გავისეირნ–გამოვისეირნე ქართული ბლოგების სამყაროში მივათვალიერ–მოვათვალიერე და ბევრი საინტერესო რაღაცები ვიპოვე.. ისე მომეწონა რომ ჩემ თავს ვუთხარი რატომაც არა მეთქი და დავიწყე ბლოგის შენება....
No comments:
Post a Comment